Arafat'ta Söz Verdim Mevlâ'ya dua ettim, kolay kıldı işimi; Kucakladım Kâbe'de, üç milyon kardeşimi.. Bırak artık, ey şeytan! Bırak artık peşimi; Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben... Kefen misâli beyaz ihramlara sarındım, Kanat kanat, melekler gölgesinde barındım, Nefsin bataklığında, hevâlardan arındım, Arafat' ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben... Dilde Kur'ân, elde mey, ikiyüzlü yaşamam, Çağdaşlığı saptırıp, şer peşinden koşamam, ''Hoşgörü'' diye diye, dalâlete düşemem; Arafat 'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben... Milyonlarca bedeni, kuşatırken çöl yeli, Milyonlarca sînede, titrerken gönül teli, Milyonlarca gözlerden, akarken tevbe seli, Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben... Nûra bulanmış eller, semâları delerken, Rabbim, kul defterinden, günahları silerken, O şeytan ki; nefretle, neşterini bilerken, Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben... Öyle bir aşkla yandım, güneş sönse sönemem, Gökler tersine dönse, Hakk yolundan dönemem. Îman tahtına çıktım.. Ölüm ne ki! .. İnemem, Arafat'ta söz verdim Cenab-ı Allah'a ben... Tok sofrada aç durmak, zor gelse de nefsime; El açmam mâsivâya, leke sürmem neslime, Tertemiz dönmek için, toprak olan aslıma, Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

Cengiz Numanoğlu